In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Confecta res esset. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Duo Reges: constructio interrete. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Cur haec eadem Democritus? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ubi ut eam caperet aut quando? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Comprehensum, quod cognitum non habet? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;

At certe gravius.: Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Bork: Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Bork: Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Tenent mordicus.: Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Bork: Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Itaque multi, cum in potestate essent hostium aut
tyrannorum, multi in custodia, multi in exillo dolorem suum
doctrinae studiis levaverunt.

Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis
tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere
virtutis.