Quaerimus enim finem bonorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Nam omnia, quae sumenda quaeque legenda aut optanda sunt,
inesse debent in summa bonorum, ut is, qui eam adeptus sit,
nihil praeterea desideret.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.
Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.
Ita prorsus, inquam;
An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Laboro autem non sine causa; Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Itaque contra est, ac dicitis;

Eam stabilem appellas.: Quid est enim aliud esse versutum?
Bork: Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse.
Poterat autem inpune;: Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Duo Reges: constructio interrete. Sed ego in hoc resisto; Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Age, inquies, ista parva sunt. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.