Hoc est non dividere, sed frangere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Recte dicis; Duo Reges: constructio interrete. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Summus dolor plures dies manere non potest? Quae ista amicitia est? At iam decimum annum in spelunca iacet. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Prave, nequiter, turpiter cenabat;

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Quo tandem modo?

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Bork: Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Bork: Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Bork: Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?
Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio inchoatum accipere et absolvere, huic est sapientia similis;