Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Duo Reges: constructio interrete. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Stoici scilicet. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Praeclare hoc quidem.: Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Bork: Si longus, levis.
Age sane, inquam.: Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Tu quidem reddes;: Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem.
Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.
Itaque eo, quale sit, breviter, ut tempus postulat, constituto accedam ad omnia tua, Torquate, nisi memoria forte defecerit.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Prioris generis est docilitas, memoria; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Prioris generis est docilitas, memoria;

Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si
imperes quod facere non possim.

Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam
optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.

Bork