Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Bork Duo Reges: constructio interrete. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quo modo? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?

Magna laus.: Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
Bork: Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Bork: Sic est igitur locutus: Quantus ornatus in Peripateticorum disciplina sit satis est a me, ut brevissime potuit, paulo ante dictum.
Stoici scilicet.: Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Tenent mordicus.: Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.
Bork: Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Id mihi magnum videtur. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Bork

Quippe: habes enim a rhetoribus;

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic
affectum, ut optime is affici possit ad naturamque
accommodatissime.

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;
Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum;

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Suo genere perveniant ad extremum; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Ea possunt paria non esse. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.