Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed tamen intellego quid velit. Duo Reges: constructio interrete. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Itaque contra est, ac dicitis; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Cum efficere non possit ut cuiquam, qui ipse sibi notus sit, hoc est qui suam naturam sensumque perspexerit, vacuitas doloris et voluptas idem esse videatur.

At hoc in eo M.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Illi igitur antiqui non tam acute optabiliorem illam vitam
putant, praestantiorem, beatiorem, Stoici autem tantum modo
praeponendam in seligendo, non quo beatior ea vita sit, sed
quod ad naturam accommodatior.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum
optimos viros, tum homines doctissimos.

Ille incendat?: Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Bork: Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Audeo dicere, inquit.: Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
Bork: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.