Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Praeteritis, inquit, gaudeo. Primum quid tu dicis breve? Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Duo Reges: constructio interrete. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum.

Quae ista amicitia est?
Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute.
Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?

Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis
usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil
praeterea est magnopere dicendum.

Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene
laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Bork: Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
Nihilo magis.: Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Qui convenit? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quare conare, quaeso. Utram tandem linguam nescio? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.