Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Duo Reges: constructio interrete. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Quid ergo?
Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Corporis autem voluptas si etiam praeterita delectat, non
intellego, cur Aristoteles Sardanapalli epigramma tantopere
derideat, in quo ille rex Syriae glorietur se omnis secum
libidinum voluptates abstulisse.

Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de
una voluptate quaeri, de qua omne certamen est?

Audeo dicere, inquit. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Sed haec nihil sane ad rem;
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Sed haec omittamus;: Dat enim intervalla et relaxat.
Pollicetur certe.: Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.
Easdemne res?: Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Paria sunt igitur.: Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Mihi quidem eae verae videntur opiniones, quae honestae, quae laudabiles, quae gloriosae, quae in senatu, quae apud populum, quae in omni coetu concilioque profitendae sint, ne id non pudeat sentire, quod pudeat dicere.